Zondag: 11 april 2011
Effe kijken hoe laat het is?
Half zeven, jezus dat is nog vroeg.
Wat zal ik doen? Een bakje koffie of eerst beginnen met schrijven.
Die koffie komt nog wel, laat ik eerst maar beginnen met schrijven.
Aan wie allemaal?
Nou niet moeilijk doen, aan ons Gerda, aan Robbie, aan Stefan en aan Niels.
En dan het moeilijkste aan dat kleinkindje in de buik van mijn schoondochter. (slik)
Oké, eerst maar wat muziek opzetten. Laat ik maar lekker naar Dana Winner luisteren.
Words openen en schrijven maar. Jezus, wat kan die meid mooi zingen.
Geef de kinderen een wereld …. Ik hield het niet droog en veegde wat traantjes van mijn wang.
Wat ga ik mijn kleinkindje schrijven???
Vervolgens klapte ik helemaal dicht en kreeg niets meer op papier gezet.
Weet je wat ik doe? Laat ik als intermezzo maar eens op de website van Dana Winner kijken.
Alles wat op haar website stond liet ik bij me binnenkomen.
Wacht even, daar staat een link om wat te schrijven.
Wat zal ik doen?
Ik doe het.
Lieve Dana,
Ik zit hier ’s zondagsmorgen om 07.00 uur naar jouw muziek te luisteren.
En ongemerkt kreeg ik emotionele gevoelens door de teksten die je zingt.
Bij mij is kanker geconstateerd, en mijn vooruitzichten zijn niet zo best.
Ik hoop dat ik mijn kleinkind over drie maandjes nog mag vasthouden.
Gelukkig geef jouw muziek mij veel rust, die ik heel hard nodig heb.
Over drie weken kom ik samen met mijn vrouw Gerda in de Maagd naar je muziek luisteren.
Met plezier kijk ik uit naar jouw optreden.
Met vriendelijke groeten, (bijna opa) Chris
En inderdaad na dit intermezzo ging het schrijven van mijn vijf afscheidsbriefjes mij veel makkelijker af.
Enkele weken laten zitten Gerda en ik in De Maagd kant en klaar om van de muziek van Dana te gaan genieten.
Ik had niet te ver naar achteren, rij 6 geboekt om maar goed te kunnen zien wat er op het podium zich ging afspelen.
Verrassend keken we elkaar aan toen ze halverwege het eerste gedeelte een extra liedje zong: Geef de kinderen een wereld…
Zo mooi en zuiver gezongen. Om kippenvel van te krijgen.
Na de pauze komt Dana op en gaat bij de piano zitten.
Zij pakt haar microfoon en zegt: En dan nu speciaal van Chris voor Gerda.
Wat???? Dat zijn wij….
Onze handen vinden elkaar, en horen haar: “Ik hou van jou” zingen.
De emoties vliegen door ons heen en de tranen liepen van Gerda’s gezicht.
Op dat moment waren wij met zijn tweeën in De Maagd zonder ziekte, zonder zorgen, en hebben vol genoten van deze onverwachte aandacht van onze Belgische zangeres.
Zondag: 13 november 2022
Inmiddels zijn we weer bijna twaalf jaar en wat tumoren verder, maar zonder problemen kunnen Gerda en ik onze gevoelens van die avond weer bij ons oproepen.
Wacht nooit te lang met elkaar je gevoelens te vertellen.
Voor mij is het duidelijk: Gerda, ik hou van jou!!
p.s. Volgens de dokter kan ik weer 106 jaar oud worden, maar dan moet ik wel blijven adem halen.